سیستان و بلوچستان حالا آب دارد

سلسله پروژه آب شمال استان سیستان و بلوچستان با هزینه ۴ هزار میلیارد تومانی منابع آب شرب مردم این منطقه را از حقابه جدا کرده و به تامین آب شرب پایدار ختم شد.

اسم اینجا تالاب بود و الان از یک دریا آب فقط یک تابلوی شنا ممنوع مانده و تا چشم کار می‌کند، «بیابان است و بیابان است و بیابان». این جمله ثابت یارمحمد دریابان است که فرزندانش می‌گویند، روزی ۱۰۰ بار بلکه ۱۰۰۰ بار تکرار می‌کند.

سخنگوی صنعت آب عیسی بزرگ‌زاده به وابستگی آب شرب مردم شمال سیستان و بلوچستان به حقابه هیرمند اشاره کرده و می‌گوید که با تکمیل یک سلسله پروژه سنگین، آب شرب مردم از حقابه هیرمند مجزا شد.

پس از تکمیل سلسله پروژه آب سیستان، سفیر ایران در افغانستان از دریافت ۳۰۰ میلیون متر مکعب حقابه طی دو ماه اخیر خبر داد.

دولت سابق افغانستان، پیشتر پرداخت از وابستگی آب شرب مردم ایران به حقابه هیرمند استفاده کرده و در مقابل پرداخت حقابه نفت تقاضا کرده بود.

۵ شهر در منطقه سیستان و زاهدان در کنار ۹۵۰ روستا از مناطقی بودند که آب شرب خود را از حقابه هیرمند تامین می‌کردند اما اکنون از منابع مطمئن داخلی تامین آب می‌شوند. برای این طرح ۴ هزار میلیارد تومان اعتبار هزینه شده است.

وابستگی شهرهای بزرگ به یک منبع آب و عدم تنوع منابع یکی از مهمترین ضعف در زیرساخت شهری ایران است.

کارشناس شهرسازی فریبا نوابی آب را رکن محدودیت توسعه شهری دانسته و می‌گوید که به جای اینکه شهرها را در بیابان بنا کنیم، باید آن‌ها را به مناطق پر آب برده و جمعیت شهرهای کم آب را به تدریج کم کنیم، به غیر از این راهکار، هر کار دیگر صرفا صرف هزینه است.

در مقابل، کارشناس منابع آب علی جابری می‌گوید، اگر بخواهیم فقط در مناطق پرآب جمعیت ساکن کنیم، بخش بزرگی از پهنه سرزمینی ایران خالی از جمعیت می‌شود و این یک تهدید امنیتی است، راهکار صحیح تنوع‌دادن به منابع آب و مدیریت مصرف با اتکا به فرهنگ‌سازی است.

وزارت نیرو در گزارشی تنوع دادن به منابع آبی و تامین آب شرب از چند منبع را عامل ایجاد آب شرب پایدار عنوان کرده است. در این راستا، تجربه شهرکرد، همدان و یزد در تنوع‌سازی منابع آب نشان داد که این اقدام پایداری آب شرب را تا حد قابل توجهی بالا می‌برد.